Για τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την οικονομία είχαν ένα και μόνο στόχο: να πειστούν οι διεθνείς αγορές να μειώσουν το σημερινό υπέρογκο κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία και τον επείγοντα χαρακτήρα του στόχου αυτού, οι Οικολόγοι Πράσινοι επισημαίνουμε ότι το πρόβλημα ΔΕΝ είναι μόνο δημοσιονομικό: πρόκειται για την ολοκληρωτική κατάρρευση του μοντέλου της τελευταίας 15ετίας, που ήθελε την ελληνική οικονομία να στηρίζεται στην αέναη διόγκωση της ιδιωτικής κατανάλωσης.
Τα τωρινά μέτρα λιτότητας επιταχύνουν την κατάρρευση μιας οικονομίας με ημερομηνία λήξης, και θα οδηγήσουν σύντομα σε εκτεταμένα προβλήματα ανεργίας, κοινωνικής συνοχής και νέας δημοσιονομικής κρίσης, αν δε χαραχθεί επειγόντως μια άλλη πορεία της οικονομίας και δεν καταρτιστεί παράλληλα ένα ισχυρό σχέδιο κοινωνικής προστασίας.

Για τα θέματα αυτά, όμως, ο πρωθυπουργός δεν είχε δυστυχώς τίποτα να παρουσιάσει.


• Οι φορολογικές εξαγγελίες αφορούν κυρίως αυτονόητες ανάγκες, όπως το «κλείσιμο των παραθύρων της φοροαποφυγής». Τα ανώτερα εισοδήματα προστατεύονται από την υψηλή φορολόγηση χάρη στη διατήρηση των ελαφρύνσεων Αλογοσκούφη, ενώ η κυβέρνηση αδυνατεί να δει τη φορολογία ως εργαλείο για ενθάρρυνση ή αποθάρρυνση δραστηριοτήτων ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και την κοινωνία.
• Η αυξημένη φορολογία στα καύσιμα έρχεται χωρίς αντίστοιχες εξαγγελίες για αναβάθμιση της δημόσιας συγκοινωνίας ή προγράμματα μονώσεων στα κτήρια. Η αυξημένη φορολογία στα καύσιμα είναι για μας αποδεκτή, μόνο ως μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής για προώθηση εναλλακτικών λύσεων.
• Οι περικοπές στο ασφαλιστικό παραγνωρίζουν ότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, που παροχετεύθηκαν στην άγρια ανάπτυξη της περιόδου πριν τα ευρωπαϊκά ταμεία, αποτελούν άτυπο δημόσιο χρέος προς την κοινωνία που δε μπορεί να παραγράφεται για χάρη των υπόλοιπων δανειστών του κράτους.
Πέρα από την απόδοση πολιτικών ευθυνών σε όσους οδήγησαν τη χώρα μας στη χειρότερη μεταπολεμική κρίση της, είναι επείγον να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος για ταυτόχρονη έξοδο από τη δημοσιονομική, οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση:


• Με ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και προώθηση διεθνών πρωτοβουλιών για ένα Πράσινο New Deal. Οι σημερινοί κανόνες οδηγούν στην τυφλή στήριξη ενός «ισχυρού ευρώ» που στερεί από την Ευρώπη εκατομμύρια θέσεις εργασίας.
• Με επείγουσα τόνωση της πραγματικής οικονομίας, ιδιαίτερα σε τομείς κρίσιμους για μια πράσινη στροφή: ως πρώτο βήμα οι εναπομένουσες κρατικές τράπεζες θα μπορούσαν να αντλήσουν κεφάλαια από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ρευστότητας για να χρηματοδοτήσουν με συμβολικά επιτόκια επενδύσεις νοικοκυριών για ηλιακές στέγες ή μονώσεις κτιρίων.
• Με διερεύνηση της έκδοσης «λαϊκών ομολόγων» για απλούς αποταμιευτές με επιτόκια υψηλότερα από αυτά των τραπεζικών καταθέσεων, χαμηλότερα όμως από εκείνα των διεθνών αγορών.
• Με συνολικότερη φορολογική μεταρρύθμιση, προσανατολισμένη στη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και τη μείωση της ανεργίας, αλλά και την ενθάρρυνση μιας οικονομίας συμφιλιωμένης με την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική συνοχή